Dinsdag 19 februari: Pen-Y-Fan
Ik werd behoorlijk brak wakker, en veel te vroeg. Die ‘Boots-glaasjes’ gaan je niet in de kouwe kleren zitten! Echt ontbijten zat er dus niet in. Maar het zag er buiten zó mooi uit dat we wel besloten meteen de Pen-Y-Fan te gaan ‘doen’. Esther heeft een lekkere lunch gemaakt en we stappen in de auto.
Na een klein uurtje rijden kwamen we bij de parkeerplaats waar vandaan we gaan lopen. We komen meteen een grote groep militairen tegen. De Pen-Y-Fan is met zijn 886 meter de hoogste berg van het Breacon and Beacons National Park en tevens het hoogste punt van het zuiden van Groot Brittannië. Door het leger wordt een mars over de berg als onderdeel van de selectieprocedure gebruikt. Deze jongens werden dus waarschijnlijk getest, we zijn er later nog een heel stel tegen gekomen.
We lopen eerst een stukje langs de weg naar een andere parkeerplaats, daar duiken we een stroom over en de berg op. Vanaf hier gaat het vier kilometer lang alleen maar omhoog.
En het was warm. Een strak blauwe lucht en windstil aan deze kant van de berg. Loop je daar in je gloednieuwe thermokleding te zweten… wie had dat gedacht?!
De tocht gaat gestaag en voorspoedig. Grappig was dat er op sommige plekken nog ijs en sneeuw lag waar de zon niet kwam. En ondanks dat het een doordeweekse dag was, waren we niet de enigen die er liepen.
We komen boven en kijken over de bergrug heen naar de andere kant. Het uitzicht is werkelijk prachtig! Op de schaduwzijde van de bergrug lag nog meer sneeuw en het beetje wind die er hier staat is flink koud. We blijven dus niet te lang staan.
We lopen via een pad onder de Crib Dhu door, de iets lager bult, naar de Pen-Y-Fan. Met een laatste steile klim staan we op een groot plat plateau. Door erosie ontstaan. Uiteraard moeten we op de foto met de cairn, gelukkig genoeg vrijwilligers.
We genieten van de prachtige uitzichten en zoeken een mooi plekje aan de rand van het plateau om te lunchen. We hebben onderweg al de nodige raven gehoord en gezien, maar nu blijkt dat ze hier helemaal niet zo schuw zijn als gebruikelijk. Ze maken van de gelegenheid gebruik om de kruimeltjes van de picknicks op te eten. We hebben dus een raaf gevoerd! Heel bijzonder.
Aangezien de grond bevroren is en we koude billen krijgen blijven we niet lang zitten maar lopen we gauw verder. We gaan een stukje terug om ook de Crib Dhu nog te beklimmen. Daar klauteren we naar beneden en volgen een steil pad over de bergkam naar beneden. We dalen tot we bij het stroompje komen, alleen dan een stuk verder stroomopwaarts. Het is een idyllisch valleitje. Er komt een meisje aangelopen die vraagt of we samen op de foto willen, met de Crib Dhu op de achtergrond.
Dan moeten we nog een heuvel over en zijn we al weer bij de auto. Wat een geweldige wandeling, wat een prachtig weer!! Thuis snoepen we wat lekkers en kookt Esther heerlijk eten. We gaan dit keer iets minder laat naar bed..
Gps track wandeling: